گرند کانال ونیز

گرند کانال ونیز

گرند کانال ونیز (کانال بزرگ) یا کانال ایتالیایی گراند، آبراه اصلی شهر ونیز در کشور ایتالیا، به دنبال یک کانال طبیعی به جود آمده است که مسیر معکوس S شکلی را از کلیسای سان مارکو به کلیسای سانتا کیارا طی و شهر را به دو بخش تقسیم می کند. تمام تورهای برگزار شده با عنوان تور ایتالیا حتما سفری به این شهر روی آب خواهند داشت. بعد از سفر به شهر ونیز حتما این کانال بزرگ آبی چشمتان را خواهد گرفت.

گذشته پر افتخار ونیز یک بار در سال به گرند کانال در طول استوریکا رگاتا (رگاتا تاریخی) در اولین شنبه ماه سپتامبر بازمیگردد. اولین تاریخ برگزاری این رگاتاها – مسابقات قایق سواری - به قرن چهاردهم برمیگردد. مسابقات توسط یک رژه قایقرانی دیدنی و جذاب، تحت رهبری سرنسیما -یک قایق تزئین شده- برگزار میشد. مسابقات رگاتا یکی از برجسته ترین جاذبه های سالانه در شهر ونیز است که توریست های زیادی را به خود جذب می کند.

این کانال کمی بیش از 3 مایل (3 کیلومتر) طول و بین 100 و 225 فوت (30 و 70 متر) عرض دارد، عمق 17 فوت (5 متر) دارد و در نقاط مختلف به کانال های کوچکتر و پر پیچ و خم متصل می شود. این راه آبی حمل و نقل عمومی عمده مردم ونیز را به عهده دارد، منتها عبور وسایل نقلیه موتوری مانند قایق های موتوری در بسیاری از نقاط این کانال و شهر ونیز ممنوع است. قایق های پارویی سنتی ونیز به نام گاندولو مورد علاقه توریستها هستند اما در حال حاضر به طور گسترده ای حمل و نقل توسط اتوبوس های حمل و نقل عمومی و تاکسی های آبی خصوصی صورت میگیرد. قایق های مجهز به آژیر متعلق به پلیس، آتش نشانی و خدمات پزشکی و اورژانس هستند و با سرعت بالا طول کانال بزرگ را می گذرانند. بارگیر های مخصوصی  هم وجود دارند که مسئول حمل کالا در سراسر شهر می باشند. ارتباط بین ونیزی ها و شاهراه اصلی شهر در محل قبرستان به پایان نمی رسد: کرجی های حمل کننده جنازه برای مراسم خاکسپاری را می توان مشاهده کرد که مرده ها را به محل ایزوله دی سن میکائیل، جزیره ای در شمال شرقی شهر که از اوایل قرن نوزدهم میلادی ساخته شده است، میبرند. این جزیره  بزرگترین گورستان ونیز می باشد.

در دو طرف گرند کانال کاخ ها، کلیساها، هتل ها و دیگر ساختمان های عمومی قرار گرفته اند که در سبکهای مختلف معماری مانند رومانس، گوتیک و سبک های رنسانس ساخته شده اند. اگر چه نمونه های کمی از بناهای به سبک قدیمی باقی مانده است، اما  در حال حاضر برای حفظ برخی از کاخ های معروف ونیز تلاش های بسیاری انجام میگیرد.  ساختمان کا د اوردو، کاخ قرن پانزدهمی طراحی شده برای مارینوکونتارینی، خانواده برجسته کونتارینی، در اواخر قرن بیستم به طور گسترده بازسازی شده بود، و نمای زیبای آن همچنان یکی از مهمترین جاذبه های گرند کانال است. ساختمان پلازو پسارو نمونه قابل توجهی از سبک کلاسیک است. ساختمان بالداسار لانگنا که در طول این کانال قرار گرفته است در سال 1710، بعد از سه دهه ساخت و ساز و پس از مرگ طراح اصلی آن بالاخره تکمیل گردید. این بنا اکنون به گالری بین المللی هنر مدرن و همچنین موزه هنرهای شرقی تبدیل شده است.

گرند کانال در چهار قسمت از طول خود، پلهایی دارد. قدیمی ترین و مشهورترین پل این کانال،  پل ریالتو است. این پل در اواخر قرن 16 توسط آنتونیو د پونته طراحی شده است و تقریبا در نیمه راه کانال قرار گرفته است. اولین پل  که آکادمیا نام دارد در اواسط قرن نوزدهم در انتهای شرقی کانال به منظور تسهیل ترافیک عابرین پیاده ساخته شد. این پل ابتدا در سال 1932 با یک پل چوبی که موقتا در نظر گرفته شده بود ساخته شد، اما بعداً با فولاد تقویت شد تا پایداری و مقاومت همیشگی داشته باشد. در همان سال، پل اسکالزی در انتهای غربی کانال ساخته شد تا دسترسی آسانتری به ایستگاه راه آهن شهر داشته باشد. پل کانستیتوشن (قانون اساسی)، که توسط معمار اسپانیایی سانتیاگو کالاتراوا طراحی شده است و در سال 2008  به نمایش درآمد، در غرب پل اسکالزی قرار گرفته است. این پل ایستگاه راه آهن را به ترمینال اتوبوس و پارکینگ مختلط در میدان رم متصل می کند.